12.

Дрдорењето и смеата преовладуваат
Како маскиран танц на духовите
Кон убавината на песната на смртта
Во тишината на ноќта
Нивните тела се претвораат во глинени фигурички
Придвижени од ведрата мелодија на нивните сопствени шепоти
Шепоти што се претвораат во хаос
Хаос пронајден во тишината
И тишината
Насилна како божественоста
Допирајќи ја својата глатка кожа
Додека тажните очи блескаат
Тонејќи во летниот ветрец
Којшто ги собира заборавените соништа
Заплеткана во себеси
Се давам сè подлабоко
И се стопувам
Во тишината што останува кога сè
Друго си заминува
Убавината на песната на смртта

——————————————————-

12.
chatter and laughter prevail
as masked spirits dance
to the beauty of death’s song
in the silence of the night
their bodies turn into clay figurines
moved by the serene melody of their own whispers
whispers that turn into chaos
the chaos found in silence
and silence
as violent as divinity
touching his smooth skin
while saddened eyes glare
sinking in the summer’s breeze
that gathers forgotten dreams
tangled in myself
I drown deeper
I dissolve
into the silence that remains when all
else is gone
the beauty of death’s song