Виолета Танчева Златева е родена на 25 април 1968 година, во с. Бориево, Струмица. Дипломирала на Филолошкиот факултет во Скопје, на групата Југословенска книжевност. Член е на Друштвото на писателите на Македонија од 2000 година. Член е на Редакцијата на списанието за книжевност и култура „АКТ“, на Редакцијата на списанието „Стожер“ и на Здружението на лекторите на Република Македонија. Работи како лектор во Издавачки центар ТРИ – Скопје. Ги има објавено следните книги: Проза: Книга за сонот (куса проза, 1991), Враќања (роман, 1993), Враќајќи се во Бориево (раскази, 1999), Шарени писма (епистоларен роман за деца, 2008). Поезија: Мојот Пикасо (2007), Заробеници на молкот (2010), Огнена (2011), Нашата приказна (2013), Година без лето (2015), Патот (2018), На работ на светот (2021). Освоила четири награди на анонимниот конкурс за краток расказ на „Андриќеви денови на културата“ во Травник во 80-тите години, прва награда за проза на анонимниот конкурс на Независни изданија „Ѓурѓа“ во 1991 г., наградата „Браќа Миладиновци“ на Струшките вечери на поезијата во 2015 г. за најдобра книга објавена меѓу два фестивала за стихозбирката Година без лето, наградата „Ацо Шопов“ на ДПМ за најдобра поетска книга во 2018 година за Патот.
И после 26 јулиЗошто се будам од првата дремкасо размирено срцеод пискотниците засмеанина младоста уште неприбрана дома?Кој ми ги полни ушитесо крикови злодобнина ...
Виолета Танчева-ЗлатеваИзвадок од романот во ракопис „Бела“ МАРИЈА-ЛЕНА– Кај си ти цел ден? – ме пречекува тета подналутено кога се прибирам дури вечерт...
